اثربخشی آموزش تاب آوری بر سازگاری اجتماعی و هدفمندی در زندگی در سالمندان مرد ساکن در سرای سالمندان

  افزایش چشمگیر جمعیت سالمند در دنیا پدیده ای است که از قرن بیستم آغاز و تا کنون ادامه دارد و تلاش برای بهبود وضعیت روانی- جسمی این قشر امری ضروری می باشد. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر سازگاری اجتماعی و هدفمندی در زندگی سالمندان مرد سرای سالمندان شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل می باشد. شرکت کنندگان شامل 30 مرد سالمند بین 65 تا 96 سال بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند(هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش تاب آوری قرار گرفتند. اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل و هدفمندی کرامباف و ماهولیک پاسخ دادند. داده های پژوهش به وسیله بسته آماری برای علوم اجتماعی و با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری گروهی، سازگاری اجتماعی و هدفمندی را در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش داده است (001/0P<). بنابراین پیشنهاد می شود از آموزش تاب آوری برای افزایش سطح سازگاری اجتماعی و هدفمندی در سالمندان ساکن در سرای سالمندان استفاده گردد.